เป็นผู้สนับสนุนและเป็นผู้ก่อตั้งและผู้อำนวยการบริหารของ Youth Exploring Solutions (YES) ซึ่งเป็นองค์กรพัฒนาเยาวชนระดับรากหญ้าที่มีความกระตือรือร้นและไม่แสวงหาผลกำไร สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับงานของ YES ในไลบีเรีย โปรดไปที่YES ความคิดเห็นที่แสดงเป็นของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียวและไม่ได้เป็นตัวแทนของ YES สถานทูตสวีเดน หรือผู้จัดงานการประชุมระดับชาติเพื่อการสร้างสันติภาพเยาวชนแห่งไลบีเรีย
การปรองดองเป็นเครื่องมือสำคัญ
ยิ่งสำหรับการพัฒนา เมื่อผู้คนปรองดองกัน การเปลี่ยนแปลงก็เข้ามา ไม่ใช่แค่การเปลี่ยนแปลงใด ๆ แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่เป็นเอกฉันท์โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับประเทศที่ครั้งหนึ่งเคยพังทลายจากความโกลาหลหลายปี เราได้รับการบอกเล่าถึงข้อเท็จจริงที่ไม่มีใครบอกเล่าว่าหลายพันคนตกเป็นเหยื่อของการประหารชีวิตแบบกดขี่และการลดทอนความเป็นมนุษย์ที่ไม่ต้องการ มีผู้เสียชีวิตประมาณ 250,000 คน และทรัพย์สินจำนวนมากถูกทำลาย ความโกลาหลสิบสี่ปีของไลบีเรียก่อให้เกิดความผิดที่เลวร้ายที่สุดที่มนุษย์กระทำต่อมนุษย์
มีแม้กระทั่งคนที่คิดว่าไลบีเรียจะเข้าสู่ช่วงค่ำและไม่เคยโผล่ขึ้นมาจากแอ่งแห่งการทำลายล้าง ในไม่ช้า กระบวนการคิดของพวกเขาก็กลายเป็นภาพลวงตาในขณะที่ไลบีเรีย ซึ่งทำตามคำสั่งของข้อตกลงสันติภาพฉบับสมบูรณ์ ซึ่งลงนามเมื่อวันที่ 18 สิงหาคม 2546 ในเมืองอักกรา ประเทศกานา
คำขวัญอันโด่งดัง “เราต้องการสันติภาพ ไม่ต้องการสงครามอีกต่อไป” จากนั้นจึงกลายเป็นคำสาบานและวลีศักดิ์สิทธิ์ไลบีเรียที่บอบช้ำจากสงครามได้หวนคืนสู่ยุคของการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ จากนั้นคณะกรรมการค้นหาความจริงและการปรองดองก็เกิดขึ้น ซึ่งเป็นสูตรสำหรับความยุติธรรมและการปรองดอง ก่อตั้งโดยพระราชบัญญัติสภานิติบัญญัติเมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2548 คณะกรรมาธิการนี้ได้รับคำสั่งให้รายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงสงครามกลางเมืองอย่างละเอียด เป็นกลาง และชัดเจน จัดทำรายงานขั้นสุดท้ายเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2552 สรุปได้เกือบ 400 หน้า
ศอฉ.ได้เสนอข้อแนะนำหลายประการ ได้แก่ ห้ามขุนศึกและบุคคลที่สนับสนุนหรือเกี่ยวข้องกับกลุ่มผู้ก่อสงครามไม่ให้มีส่วนร่วมในกระบวนการทางการเมืองชั่วระยะเวลาหนึ่งหรืออาจตลอดชีวิต
น่าเศร้าที่คำแนะนำเหล่านี้
ถูกโยนเข้าไปในพิพิธภัณฑ์แห่งประวัติศาสตร์แฟนตาซีอย่างรวดเร็ว เนื่องจากยังมีบุคคลซึ่งถูกสั่งห้ามในหน่วยงานของรัฐ ทั้งที่ได้รับเลือกและแต่งตั้ง (คือ ความตั้งใจของงานชิ้นนี้คือไม่พูดถึงเรื่องนี้โดยเฉพาะ)
TRC ยังมีพันธกรณีที่ต้องรวมชาติที่ร้าวฉาน แตกแยก อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของการแบ่งแยกระหว่างชาวพื้นเมือง-คองเกา แปดเปื้อนด้วยการทุจริตอย่างอาละวาดที่เสียเปรียบคนจนและมวลชนที่เบียดเสียด และปัจจัยอื่นๆ อีกมากมาย นี่คือสิ่งที่เราควรและต้องพูดถึง – การปรองดอง!
การเปลี่ยนแปลงของไลบีเรียไปสู่ยุคแห่งสันติภาพ “ในทางใดทางหนึ่ง” จะเป็นจุดเริ่มต้นของความขมขื่นในไม่ช้า เราจะต้องไม่ลืมว่าปัจจัยที่กระตุ้นให้เกิดสงครามกลางเมืองนั้นเปล่งประกายราวกับทองคำในทุกวันนี้
ในความเป็นจริงพวกมันมีขนาดมหึมา เมื่อคนฟังวิทยุหรืออ่านหนังสือพิมพ์ คนๆ หนึ่งจะได้ยินและเห็นข้อความแสดงความเกลียดชังเท่านั้น นักการเมืองและผู้สนับสนุนด่ากันสาดน้ำใส่กัน
นี่คือไลบีเรียที่มีอยู่แล้ว ความภักดีต่อรัฐถูกโยนทิ้งไปในถิ่นทุรกันดาร ลัทธิเจ้าพ่อทางการเมืองได้หยั่งราก หยั่งรากลึกจนเราไม่ได้ให้ความสำคัญกับประเทศของเราอีกต่อไป แต่ยังคงยึดมั่นในความจงรักภักดีต่อปัจเจกบุคคล (นักการเมือง) ดังนั้นจึงเป็นการแสดงความเกลียดชังในหมู่พวกเราเอง แม้ว่าคำพูดและการกระทำของบางคนจะเป็นประโยชน์ต่อมาตุภูมิของเราก็ตาม
Credit : เว็บตรง แตกง่าย
