ชนชั้นสูงผู้ตั้งถิ่นฐานต้องการแรงงานเพื่อช่วยทำงานบ้าน รัฐบาลได้ก่อตั้งระบบวอร์ด โดยให้เด็กพื้นเมืองไปอยู่ในบ้านของครอบครัวชาวคองโก เด็ก ๆ 

Careyburg ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2399 และได้รับการตั้งชื่อตาม Rev. Lotts Carey ผู้ตั้งถิ่นฐานยุคแรกที่เสียชีวิตโดยอุบัติเหตุจากเสียงปืนขณะเตรียมต่อสู้กับชาวพื้นเมือง Careyburg มีความสำคัญในการสนทนาของเราเพราะผู้นำไลบีเรียหลายคนมาจากพื้นที่นี้ และเป็นฐานที่มั่นของลัทธิคองโก การเจรจาข้อตกลงกับหัวหน้า Kpelle ผู้อยู่อาศัยจำนวนมากในปัจจุบันและก่อนหน้านี้ก็พูด Kpelle เช่นกัน การตั้งถิ่นฐานที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือ Clay-Ashland ซึ่งตั้งถิ่นฐานโดยผู้อพยพจากรัฐเคนตักกี้ในปี พ.ศ. 2398 ได้รับการตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่วุฒิสมาชิก

รัฐเคนตักกี้ เฮนรี เคลย์

 และเมืองแอชแลนด์ รัฐเคนตักกี้ของเขา Clay-Ashland มีความสำคัญเช่นเดียวกับ Careyburg เนื่องจากในปี 1869 มันกลายเป็นแหล่งกำเนิดของพรรค True Whig ซึ่งเป็นพรรคฝ่ายค้านของพรรครีพับลิกัน ข้อตกลงนี้ทำให้วิลเลียม เดวิด โคลแมน ซึ่งเดินทางมาถึงไลบีเรียจากรัฐเคนตักกี้ในปี พ.ศ. 2398 และต่อมาได้กลายเป็นประธานาธิบดีของประเทศ 

การอพยพเพิ่มเติมไปยังไลบีเรียตามมา รวมถึงการมาถึงของผู้คนจำนวนมากขึ้นจากเวสต์อินดีส โดยเฉพาะบาร์เบโดสและผู้คนจากประเทศอื่นๆ ในแอฟริกา ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่มาที่ไลบีเรียด้วยความเต็มใจและส่วนใหญ่ไม่ใช่อดีตทาส พวกเขารวมถึงกษัตริย์ พวกซอว์เยอร์ พวกโคลส์ พวกจาคอบส์ และพวกไบร์ทจากไนจีเรียบายศรีเซียร์ราลีโอน

Wilsons (เช่น Dash Wilson) และคนอื่น ๆ ในภายหลังที่เปลี่ยนชื่อเป็น Tubman มาจากโตโก บาร์เคลย์จากบาร์เบโดส; พวกเขามาพร้อมกับผู้ตั้งถิ่นฐานกลุ่มหลังในปี พ.ศ. 2408 ชาวบาร์เบโดสตั้งรกรากในโครเซอร์วิลล์และหลายคนและลูกหลานของพวกเขาทำงานด้านสื่อสารมวลชนและเริ่มหนังสือพิมพ์รายวันในท้องถิ่น เช่น Crozerville Observer โดยนักแปลเอกสาร Albert Porte นักข่าวอีกคนคือ John Russwurm บรรณาธิการผู้ก่อตั้ง Liberian Herald ซึ่งจัดพิมพ์โดย Charles Force จากสื่อสารมวลชน ผู้ตั้งถิ่นฐานหลายคนเข้าสู่การเมือง 

เช่นเดียวกับสื่อสารมวลชน ผู้ตั้งถิ่นฐานจำนวนมากกลายเป็นศิษยาภิบาลและต่อมาเป็นนักการเมือง พรรคการเมือง Masonic Craft และโบสถ์กลายเป็นสถาบันที่สืบทอดการปกครองของอเมริกา-ไลบีเรียดังที่กล่าวไว้ใน “กฎของชนกลุ่มน้อยในไลบีเรีย: พลวัตของสถาบัน” ซึ่งเป็นเอกสารทางวิชาการ ประธานาธิบดีไลบีเรียส่วนใหญ่เป็นสมาชิกของยาน

ในขณะเดียวกัน

 ธรรมาสน์ก็ทำหน้าที่เป็นผู้เฝ้าระวังสังคม ปกป้องความเจ็บป่วยของชุมชน แต่เชื่อในกฎและการควบคุมของชนกลุ่มน้อย นอกจากนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้อพยพจากประเทศอื่น ๆ ในแอฟริกาได้รับการคัดเลือก: คนที่มีการศึกษาจำกัดและเมื่อได้รับดินแดนในเขตชนบทห่างไกล รัฐบาลไลบีเรียไม่สามารถบริหารประเทศได้ ดังนั้นจึงต้องการกำลังคนที่มีทักษะมากขึ้นเพื่อช่วยในการบริหารราชการของประเทศ รัฐบาลได้แต่งตั้งเอ็ดเวิร์ด ไบลเดนให้ช่วยพาคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมมาที่ไลบีเรีย 

ผู้มาใหม่รวมทั้งผู้มาใหม่คนอื่นๆ เข้าร่วมกับคองโกและได้รับการปฏิบัติที่ดีขึ้นและได้รับโอกาสเหนือชาวพื้นเมือง ในช่วงเปลี่ยนศตวรรษที่ 19 ประชากรทั้งหมดของผู้ตั้งถิ่นฐานทั้งหมดอยู่ที่ประมาณ 10,000-12,000 คน ประกอบด้วยและควบคุมโดย 25 ตระกูลผู้ปกครอง ประชากรพื้นเมืองประมาณ 100,000-200,000 

Barclays, the Kings, the Coopers และ the Tolberts อยู่ท่ามกลางตระกูลผู้ปกครองใน Montserrado County ในขณะที่ Cheesemans, the Howards จาก Grand Bassa County; Grisbys, Greens, Witherspoons จาก Sinoe County; เดอะซิมป์สันส์จากแกรนด์เคปเมานต์และทูบแมนส์ และต่อมากิบสันส์และแอนเดอร์สันก็ครองแมรีแลนด์เคาน์ตี เพื่อรักษาสถานะทางการเมืองของชนชั้นและอยู่ในอำนาจ พวกเขาวางตำแหน่งลูก ๆ ของพวกเขาในรัฐบาล 

กลับไปยังผู้ตั้งถิ่นฐานยุคแรก ชนชั้นสูงในอเมริกา-ไลบีเรียเห็นโอกาสในสภาพแวดล้อมใหม่ในการเป็นผู้เชี่ยวชาญ พวกเขาถือว่าชาวพื้นเมืองซึ่งต้อนรับพวกเขาเข้าสู่ประเทศ ต่ำต้อย ข่มเหง และกดขี่ชาวพื้นเมือง เอกสารของสหรัฐอเมริกากล่าวถึงเรื่องนี้เพิ่มเติม 

ในขณะที่ชนชั้นนำผู้ปกครองมีชีวิตอยู่และเจริญรุ่งเรือง ได้รับความเคารพที่พวกเขาไม่เคยได้รับในอเมริกา พวกเขาล้มเหลวในการรวมชาวไลบีเรียพื้นเมืองเข้าไว้ในฐานอำนาจของพวกเขา ในความเป็นจริง พวกเขาเอาที่ดินของพวกเขา เก็บภาษีพวกเขา กดขี่พวกเขา และควบคุมการค้าของพวกเขา 

นอกจากนี้ ผู้ตั้งถิ่นฐานยังห้ามชาวไลบีเรียพื้นเมืองภายในไม่ให้เดินทางไปยังส่วนอื่น ๆ ของประเทศ ข้อจำกัดนี้เรียกว่ากฎหมายขอบเขตอัตราส่วน 40 ไมล์ ซึ่งตราขึ้นหลังจากไลบีเรียได้รับเอกราช 

Credit : สล็อตเว็บตรง