รูปถ่าย: ©เอฟเอโอดึงคำพูด“ความถี่และความรุนแรงที่เพิ่มขึ้นของเหตุการณ์สภาพอากาศรุนแรงทำให้เด็กบางคนต้องทำงานหนักและใช้เวลานานขึ้น เด็กเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการใช้แรงงานเด็กเป็นเหยื่อที่มองไม่เห็นของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ” – Abebe Haile-Gabriel ผู้ช่วยผู้อำนวยการ FAO และผู้แทนภูมิภาคแอฟริกา“ร่วมกันทำมากขึ้นเพื่อยุติการใช้แรงงานเด็กในภาคการเกษตร มันเป็นภารกิจเร่งด่วน และเราไม่สามารถทำให้เด็กๆ ของแอฟริกาล้มเหลวได้” – ผู้ช่วยผู้อำนวยการ FAO และผู้แทนระดับภูมิภาคสำหรับแอฟริกา Abebe Haile-Gabriel
หาข้อมูลเพิ่มเติม
เอกสารเผยแพร่: ประสบการณ์สิบปีของ FAO ในการยุติการใช้แรงงานเด็กในภาคการเกษตรในแอฟริกาในตอนนั้น ความสนใจที่จะไปที่ไลบีเรีย ซึ่งเป็นประเทศคนผิวดำที่เป็นอิสระและเป็นอิสระเพียงแห่งเดียวนั้นแพร่หลายไปทั่วหมู่เกาะแคริบเบียน และที่อื่น ๆ มีคนผิวดำที่หลงไหลในความคิดที่จะสร้างประเทศของตนเองและกำหนดชะตากรรมของพวกเขา
ผู้ใจบุญเขากล่าวเพิ่มเติมว่าในปี พ.ศ. 2408 โจเซฟ แอตเวลล์ ตัวแทนสมาคมอาณานิคมอเมริกัน (ACS) ในบาร์เบโดสได้ยื่นอุทธรณ์ต่อสำนักงานสาขาฟิลาเดลเฟียเพื่อตอบสนองต่อคำร้องขอความช่วยเหลือที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างล้นหลาม จอห์น พี ผู้ใจบุญได้รับเงินช่วยเหลือหนึ่งหมื่นดอลลาร์ และซามูเอล เอ. โครเซียร์ได้รับเงินช่วยเหลือหนึ่งหมื่นดอลลาร์ ACS ยังได้ส่ง Dr. Mclean ไปดูแลการลงเรือไปยัง Brig Cora ซึ่งได้ว่าจ้างให้บรรทุกคน 346 คนไปยังไลบีเรีย
เอกอัครราชทูตวิเธอร์สปูนบอกกับรัฐมนตรีรักษาการว่า เมื่อวันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2408 สมาคมการย้ายถิ่นฐานของสหภาพบาร์เบโดสแห่งปิตุภูมิที่ก่อตั้งโดยลอนดอนบอร์นและเมื่อหลายปีก่อนได้รับการฟื้นฟูขึ้นใหม่ โดยมีแอนโธนี บาร์เคลย์ จูเนียร์เป็นประธาน เพื่อรวบรวมครอบครัว จัดหาแหล่งเงินทุน การตั้งถิ่นฐานในไลบีเรีย Joseph S. Atwell พลเมืองที่มีชื่อเสียงของบาร์เบโดส เดินทางไปสหรัฐอเมริกาเพื่อรวบรวมเงินทุนเพื่อช่วยเหลือเพื่อนร่วมชาติของเขาในการอพยพไปยังไลบีเรีย เขารวบรวมเงินได้ 20,000 ดอลลาร์สหรัฐและมีส่วนสำคัญในการก่อตั้ง Crozierville
เอกอัครราชทูตอธิบายว่ากลุ่มแรกตั้งถิ่นฐานใน Crozierville เมืองเล็ก ๆ ยี่สิบไมล์นอกเมืองมอนโรเวีย บนแม่น้ำเซนต์ปอล ซึ่งพวกเขาตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่พี่น้องชาวบาร์บาเดียน โครเซอร์ ส่วนใหญ่ยังคงอยู่ที่นั่น และคนอื่นๆ ย้ายไปส่วนอื่นของประเทศ
คุณปู่ทวดของเอกอัครราชทูต
John Prince Porte ตั้งรกรากอยู่ใน Crozierville สร้างบ้านสำหรับครอบครัวของเขาที่ Porte Hill และสร้างโบสถ์ Christ Episcopal ทันทีบนถนนที่เขาตั้งชื่อว่า Lemongrass Street เพื่อระลึกถึงอดีตและเพื่อรำลึกถึงบาร์เบโดสอันเป็นที่รักของเขา Porte Hill ยังคงเป็นที่อยู่อาศัยในไลบีเรียสำหรับ Portes หลายชั่วอายุคน และ John Prince Porte ถูกฝังอยู่ในสุสานของครอบครัวที่นั่น
รัฐมนตรี Duncan-Sawyer เล่าว่าบาร์เบโดสได้แต่งตั้งประธานาธิบดีสองคนของไลบีเรีย ได้แก่ Arthur Barclay ประธานาธิบดีคนที่ 15 ซึ่งปกครองไลบีเรียระหว่างปี 1904-1912 และ Edwin Barclay คนที่ 18 ซึ่งปกครองระหว่างปี 1943-1944 คนหลังยังได้รับเครดิตจากการประพันธ์เพลงชาติไลบีเรียชื่อ The Lone Star Forever เมื่ออายุ 19 ปี นอกจากนี้ เธอยังรังเกียจด้วยว่าผู้อพยพชาวบาร์เบโดสจำนวนมากดำรงตำแหน่งระดับสูงในรัฐบาลไลบีเรีย และเป็นผู้มีส่วนร่วมที่แข็งขันและประสบความสำเร็จในการพัฒนาภาคเอกชน
เกี่ยวกับการจาริกแสวงบุญ Sankofa ไปยังบาร์เบโดสในปี 2024 (Back2Barbados.com) รัฐมนตรีได้แสดงความยินดีกับเอกอัครราชทูตวิเธอร์สปูนสำหรับการวางแผน “งานมรดกที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์” นี้ และเสนอการรับรองอย่างเต็มที่จากรัฐบาลไลบีเรีย ในการขอบคุณเธอ เอกอัครราชทูตวิเธอร์สปูนได้ชี้ให้เห็นอย่างรวดเร็วว่าแนวคิดสำหรับการรวบรวมลูกหลานของผู้ตั้งถิ่นฐานชาวบาร์เบโดสในบาร์เบโดส 159 ปีหลังจากที่บรรพบุรุษของพวกเขาจากไปไลบีเรีย เป็นไปตามความปรารถนาของนายกรัฐมนตรีมีอา อามอร์ มอตต์ลีย์ เมื่อเขาพบเธอที่ Ilaro Court ในปี 2020 เขากล่าวว่านายกรัฐมนตรีต้องการให้ชาวบาร์เบโดสเดินทางแสวงบุญไปยังไลบีเรียในลักษณะเดียวกันนี้
แสวงบุญสัญญาว่าจะส่งเสริมภาคการท่องเที่ยวของทั้งบาร์เบโดสและไลบีเรีย และเป็นเวทีสำหรับการพัฒนาวัฒนธรรม การศึกษา และธุรกิจระหว่างทั้งสองประเทศระหว่างที่ฉันพบกับนายกรัฐมนตรีบาร์เบโดส เธอทั้งประหลาดใจและกังวลว่าความสัมพันธ์ที่เป็นรูปธรรมระหว่างสองประเทศของเราในประวัติศาสตร์นั้นไม่มีอยู่จริง และขอให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศและการค้าต่างประเทศของเธอดำเนินการแก้ไขสิ่งนี้ “มารยาท” เอกอัครราชทูตวิเธอร์สปูนกล่าวกับรัฐมนตรีดันแคน-ซอว์เยอร์ จากนั้นเขาขอบคุณเธอและรัฐบาลไลบีเรียผ่านทางเธอสำหรับข้อตกลงในการสร้างความสัมพันธ์ทางการทูตกับบาร์เบโดสและกระชับความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองประเทศ
Credit : สล็อต
